We vertrokken voor ons doen laat richting Eenrum en hoopten bij aankomst zaterdagmiddag nog een plekje voor onze caravan te kunnen bemachtigen. Groot was dan ook onze verbazing dat het caravanterrein bijna maagdelijk leeg was, één andere caravan stond er. En ook het tentendeel was alles behalve vol… Misschien hebben meer mensen de aankondiging in Buitenspoor gemist?
Eerste deel van de tocht door het slik
Afijn, niet getreurd, we waren met 21 mensen (vorig jaar meer dan het dubbele) waaronder 7 kinderen en gingen er een mooi weekend van maken.
In verband met het tij moesten we zaterdagavond het wad op. Het was koud, maar droog. Onder begeleiding van gids Sarah en kok Wouter beproefden wij eerst, onder het genot van een kop koffie, ons geluk met een sleepnet. De vangst was mager, vooral in maat, maar werd uitgebreid toegelicht en becommentarieerd door onze gids. Weet je waaraan je het verschil tussen een mannetje en een vrouwtje kunt zien bij een krab? Nee? Wij nu wel!
Op het wad liepen we na de eerste vermoeiende, slijkige meters comfortabel op een stevige zandplaat. En wat wist Sarah ons daar veel over te vertellen! We werden ons steeds bewuster van al het leven dat zich onder onze voeten bevond! Het leek een kale vlakte, maar eerst ontdekten we de grazers van het wad: duizenden minuscule zeeslakjes die plankton van de oppervlakte ‘grazen’; vervolgens voelden we de kokkels in het zand en hebben we zeeduizendpoten (niet te verwarren met C1000-poten) gespot door hun gangetjes uit te graven.
Het eten wordt bewonderd
De oogst na een flinke wandeling? Twee emmers met kokkels en 4 oesters. Het was duidelijk dat de hele natuur ongeveer een maand achter loopt in groei en bloei en het hielp ook niet dat Pinksteren vroeg valt dit jaar: de garnaaltjes waren te klein voor consumptie, de kokkels waren aan de kleine kant, er waren nagenoeg geen oesters of mosselen en de volgende dag zou blijken dat ook zeekraal nauwelijks boven de grond kwam.
Hadden we dan niets te eten? Ach, gelukkig bestaan er winkels en zijn we niets tekort gekomen.
Bij onze zonnige zondagswandeling op de kwelders bij Noorpolderzijl konden we lamsoor en zeekraal proeven, maar daar bleef het bij. Terug naar het kamp om te koken.
Op het wad bij Noordpolderzijl
Nu nam Wouter het voortouw en werden de taken snel verdeeld. Iedereen, klein en groot, jong en oud deed mee en om een van de kinderen te citeren: “niemand kon op zijn luie krent blijven zitten”. Het resultaat? In anderhalf uur tijd stond er een gevarieerde proeverij van lekkers voor ons klaar met natuurlijk onze zelf geraapte kokkels, een paar alikruikjes en Japanse oesters, maar ook brandnetelsoep en pesto’s met groen van het terrein, aangevuld met tapenade, paella, pizza en sla en niet te vergeten het niet te versmaden stolpbrood van Hilcoen en de tortilla’s van Werry. En we blijken inmiddels een welhaast professionele tortilla en pizzabakster in ons midden te hebben: Jonna en Sarah vormden een onvermoeibaar duo bij het vuur en produceerden de ene na de andere goed belegde pizza!
Paella en Pizza
En hebben we al die mensen die er niet waren nou gemist? Alle aanwezigen waren het er over eens dat we een zeer geslaagd, intiem waddenweekend hebben gehad. Maar ik raad jullie van harte aan het Pinksterweekend van 2016 vast in de agenda te zetten. Hoewel, dan valt Pinksteren nog vroeger…
Pesto's en kokkels
Lizette Roosenboom
Foto's: Corneel Timmermans
Log in met je NTKC account om de reacties te lezen, en zelf een reactie achter te laten.
« Speelhut van wilgentenen op Het Groene Hart - Met straffe zeewind zwerven door woeste natuur »