Direct over het seinpaalduin bij West-Terschelling begon het echte avontuur, via de Noordsvaarder op naar het volgende coördinaat bij paal 3, zigzaggend door het duin in de woeste natuur met een straffe wind van zee. Op weinig plaatsen in Nederland kun je zo uren door de natuur over zand- en schelpenpaden lopen als hier. Ook de SBB kampeerterreinen waren pareltjes. Het laatste terrein in Oosterend was wat minder, een gewone camping, maar de drie caravans stoorden ons niet. Het voordeel van deze kampeerterreintjes was dat je ’s avonds nog iets kon drinken of zelfs uit eten gaan en ook de boodschappen konden tussendoor nog worden aangevuld. Ook de doorsteekjes naar zee waren van een hoog horecagehalte dat zeer op prijs werd gesteld in het straffe windklimaat. Het had ook hoog Scandinavië-gevoel voor mij. Een perfecte tocht, voor iedereen.
Voor mij als natuurliefhebber ook veel aha-belevenissen. Ooit was ik op Terschelling geweest en had er de kleine keverorchis en de dennenorchis gezien. Gelijk de eerste avond in West-Terschelling bleek het bos er vol mee te staan en ook bij Lies waren deze zeldzame (wadden)soorten talrijk te vinden. De floristische wandeling begon gelijk al goed bij het eeste duintje dat we bij de Noordsvaarder overstaken met harlekijnorchissen tussen de kraaiheide gewoon op het pad, later ook nog gevlekte orchissen en zelfs een breedbladige orchis, bijna in bloei. De Heukels flora op de IPhone is een echte rugzakkersuitvinding, die zijn waarde bewees! Door de harde wind was het met de vogels wat minder, soms een bruine kiekendief, en slechts tweemaal een wulp en tapuiten in de duinen. Duidelijk dat deze vogels niet zo gek zijn op de soms intensieve begrazing. De wandeling langs het wad leverde ook nog prachtige steenlopers op in zomerkleed, vlak onder de dijk wier omkerend, op zoek naar strandvlooien. Ook bontbekplevieren waren hier goed te zien.
Maar de meeste lopers waren gewoon erg gezellig met elkaar aan het kletsen en aan het fantaseren over Oerol dat een paar weken later zal plaatsvinden en waar een van onze deelnemers een rol in heeft. ’s Avonds werd er ook nog een behendigheidsspel gespeeld met stokwerpen, waarbij het niet zozeer de techniek belangrijk was maar het geluk: geen kromme stok of een hobbel in het terrein waren de belangrijkste factoren die bepaalden wie de winnaar werd.
Voor mij een tocht die ik graag nog eens herhaal. Via de SBB terreintjes gaat dit prima en zo vroeg in het voorjaar, zelfs in mei, staan er bijna geen tentjes en is er dus gewoon altijd plek.
Ben Brugge
Log in met je NTKC account om de reacties te lezen, en zelf een reactie achter te laten.
« Wat een mooi Waddenweekend hebben we gehad! - Lang voorjaarsweekend op De Heerkuil »