Natanja Vreugdenhil met Elise (12), 18-22 juli 2020

Janneke en Lennard Openneer met Tamar (14), Matthijs (12), Hieronymus (11) en Yinthe (8), 20-31 juli 2020

Paula en Arjan Verbeem, 18-25 juli 2020

Joost Janmaat en Reem Saouma met Ramzi (3) en Sary (1), 23-27 juli 2020

Willem en Silvana Rietveld-Arici, 7-22 augustus 2020

Natanja Vreugdenhil, 18-22 juli 2020

Zaterdag 18 juli
Vanuit Kootwijkerbroek fiets ik met dochter Elise (11) over de Veluwe naar De Kooiberg in Ugchelen. De tocht gaat over de heide, langs een schietterrein en het imposante gebouw van Radio Kootwijk.
Elise is 15 kilometer fietsen niet gewend en ze moppert. De ijscokar die we tegenkomen maakt het voor nu weer even goed en op een boomstam smikkelen we van het Italiaanse ijs.
We zijn nog niet opgestapt of we moeten alweer stoppen. In de berm staat een rotte wilde zwijnen. Oog in oog staan we met vader zwijn die ons indringend aankijkt. Van een veilige afstand zien we hoe hij de weg oversteekt, gevolgd door moeder zwijn en de vier vrolijk springende kleintjes. Wow.
De Kooiberg herkennen we meteen aan het oude pomphuisje. Opgelucht constateer ik dat er al een tent staat. Voor mij geen kampmeesterschap! We zetten onze tenten neer bij de pomp, het bos voelt beschut. Dit is de komende dagen ons thuis.

Zondag 19 juli
Omdat de al aanwezige mevrouw het kampmeesterschap niet wil overnemen, neem ik deze taak op mij. ‘Vaste‘ Kooibergkampeerster Lilian legt alles uit. Moeilijk is het niet, alles staat duidelijk op papier. ‘Mama, jij bent de kampkapitein’, zegt Elise trots, en ze hangt het gele K-vlaggetje aan onze tent. Ondanks de aanwezigheid van wilde zwijnen slaapt Elise heel stoer in haar eigen tent. Als ze in de nacht moet plassen is het aardedonker, maar de brandende olielampjes wijzen ons de weg naar het toiletgebouw.

Maandag 20 juli
Vandaag gaan we door naar De Hertenweide. 10 kilometer fietsen naar Apeldoorn en dan verder met de trein. Een strenge conducteur wijst ons erop dat alle spullen van de fiets gehaald moeten worden. Met zweet onder de oksels en hulp van onbekenden lukt het om de fietsen en de acht fietstassen op tijd de trein in te tillen.
En dan zijn we in Steenwijk. Nog 23 kilometer fietsen – dat kunnen we. We houden in Frederiksoord pauze met cola en chips. Zo houden we de moraal van de fietsende tiener hoog! Vanaf Vledder wisselen bos en weilanden elkaar af. Langzaam maar zeker raakt de telefoon met navigatie leeg, best spannend want de avond valt en we zijn hier niet bekend. Elise wijst mij op een ree, het dier vlucht onmiddellijk weg. En dan zien we tot onze opluchting het bordje ‘NTKC’ en zijn we op De Hertenweide. Met de fiets aan de hand lopen we het terrein op. Het valt op hoe netjes het hier is. Aan de rand van het terrein zetten we onze tentjes op, hopelijk zien we vanaf hier nog meer dieren.

Woensdag 22 juli
Het is tijd om verder te gaan. Jammer, want de omgeving is mooi en Elise is gek op de frietjes van de naastgelegen snackbar. Vandaag hebben we 63 kilometer naar Eenrum voor de boeg. Na een tip van een medekampeerder heb ik vanmorgen de fietsplanner-app van de ANWB gedownload. Een fijne app die weinig accu gebruikt en waarin je voor de snelste route of een natuurroute kunt kiezen. Vanaf Den Ham volgen we smalle fietspaden door weilanden. ‘Wat een mooi landschap hè mama’, zegt Elise. De laatste kilometers zijn zwaar. Elise kán niet meer, maar er is geen alternatief, we moeten door.
Vlak voor Eenrum zien we een kat een muis vangen. We proberen de muis te redden, maar de kat is ons te snel af. Het is al 8 uur als we op ’t Aagt aankomen. De kampmeester spreekt ons streng toe, want we hebben geen contact geld en kunnen hier niet pinnen. Aan de rand van het terrein vinden we een mooi plekje. We kijken uit op een leeg weiland met wat verderop een melkveebedrijf.
De volgende dag doen we niet veel. We halen eten, spelen een spelletje en rusten uit in onze knusse tentjes terwijl de regen op het dak tikt. Morgen reizen we door naar Schiermonnikoog, onze eindbestemming.

Terug naar boven

Janneke Openneer, 20-31 juli 2020

Maandag 20 juli, Goes – Ouddorp
De fietsen staan klaar, de snoepzak voor onderweg is gevuld, de bidons zitten vol water en wij zijn met zonnebrand ingesmeerd. Dus zijn we klaar voor een rondje door zes provincies, langs zeven NTKC-terreinen. Net als wij, zijn ook onze kinderen (14, 12, 11 en 8 jaar) enthousiaste fietskampeerders.
Met flinke tegenwind fietsen we naar Het Essenbos. Onze zoon van 11 jaar kijkt er al naar uit om op het pleintje met de grote schaakstukken te schaken. Onze dochter van 8 fietst dit jaar voor het eerst zelfstandig mee. Vorige jaren hing ze nog met een ‘follow-me’-tandem aan mijn fiets, maar nu moeten haar beentjes flink aan het werk. Gelukkig krijgt ze regelmatig een extra duwtje in de rug.
Met windje tegen fietsen we over de Zeelandbrug, de beloofde koek bij de bakker in Zierikzee motiveert! En dan weer verder via de Brouwersdam richting Ouddorp. De dam lijkt met de tegenwind nog langer, maar eenmaal van de dam af zijn we ook snel bij Het Essenbos. Een mooi groen terrein … en tussen de bomen bijna geen wind. De vlag hangt zelfs slap tegen de mast! Hier blijven we een dagje relaxen: strand, een potje schaak en pannenkoeken eten in het dorp.

Woensdag 22 juli, Ouddorp – Den Haag
De matjes leeg laten lopen, de tent opbreken en de spullen weer inpakken. De eerste keer is dat altijd weer even zoeken. In welke fietstas moet ook alweer wat? Met een heerlijk zonnetje fietsen we vandaag richting ‘De Haan’. Vorige fietsvakanties hebben we de route over de Maasvlakte genomen. Daar trokken we overigens altijd veel bekijks en toeterden de vrachtwagenchauffeurs als we naar ze zwaaiden. Dit keer nemen we een andere route. Met de pont gaan we naar Maassluis, en vanaf daar fietsen we door het Westland naar Den Haag. In deze grote stad is het kampeerterrein een oase van rust. De vogels fluiten, de haan kraait (en niet alleen ’s ochtends vroeg), op de achtergrond hoor je wat geluiden van de stad. Als de tent opstaat, wordt er direct gebruikgemaakt van de kano’s. Helemaal na zo’n fietstocht is het heerlijk om verkoeling te zoeken op of in het water. De aanwezige kinderen op het terrein hebben elkaar al snel gevonden, en spelen in het groen.
De volgende dag hebben we een dagje uit gepland. We splitsen op: de helft van het gezin gaat richting Drievliet, de andere helft naar Madurodam. ’s Avonds delen we onze verhalen met elkaar op een terras bij Kijkduin.

Vrijdag 24 juli, Den Haag – Hazerswoude
De bouwvak is nog niet begonnen, en naast het terrein De Haan zijn ze bezig met het bouwen van een woonwijk. De heimachine staat zo’n beetje naast onze tent, dus vanaf 8 uur worden we uit ons tentje getrild. Het hoort bij kamperen in stedelijk gebied en het doet wat ons betreft niet af aan het prachtige terrein. Na een regenbuitje laten we de tent nog even drogen. Dan pakken we in en vertrekken we richting Hazerswoude. De fietstocht gaat eerst door de drukke stad. Dat is voor ons Zeeuwen echt even opletten. We waarderen weer de landelijke rust van het platteland. Eenmaal de stad uit fietsen we door waterrijk gebied naar Hazerswoude. We stonden hier een paar jaar geleden ook, en onze kinderen herinneren zich vooral dat ze toen erg ver naar het toiletgebouw moesten lopen, omdat wij kozen voor een rustige plek achterin. Het is een enorm groot terrein. Dit keer kiezen we voor een plek vooraan, met voor de tent een weelderige wildgroei aan bloemen. Vlinders en insecten vliegen af en aan. ’s Avonds vereert een zwanenkoppel ons met een bezoek. De kinderen spelen in het bos en ontdekken het terrein. Onze zoon van 11 is niet meer weg te slaan bij de kampmeester, want die heeft twee mooie honden. Als hij mee mag om ze uit te laten, kan zijn dag niet meer stuk.

Zaterdag 25 juli, Hazerswoude – Huizen
Vandaag geven ze regen af, we pakken alles in en vertrekken rond 10 uur. Dat is voor ons doen vroeg. We vieren immers vakantie en houden ook van uitslapen en van rustig ontbijten. Vandaag hebben we de wind in de rug. Al snel begint het te miezeren, wordt de regenkleding aangedaan. Hebben we die dit jaar in elk geval niet voor niets meegesjouwd! Met de wind in de rug is het goed fietsen en het is niet koud. Onderweg genieten we van de ooievaars en Schotse hooglanders. Weg van de drukke weg fietsen we een zandweggetje in. Huizen is nieuw voor ons. Als we wat zoekend om ons heen kijken wordt ons door enkele hondenuitlaters toegeroepen dat we aan het eind van de zandweg moeten zijn. Handig dat mensen al direct begrijpen waar je naar op zoek bent. Huizen blijkt een groot terrein en heeft talloze mooie en beschutte plaatsjes om de tent op te zetten. Konijntjes springen snel weg en in de lucht hoor je de roep van de buizerd. Vanaf enkele plekjes kijk je op het Gooimeer met aan de overkant Almere. Een privé paadje leidt naar het Gooimeer waar het water niet verder reikt dan de knieën en dus een prachtige plek is voor kinderen om in het water te spelen. De volgende dag rusten we lekker uit. In het kampmeesterhuisje ligt een hele stapel Donald Ducks. De hele dag genieten de kinderen daar van hun rust (en wij dus ook).

Maandag 27 juli, Huizen – Austerlitz
Een korte etappe, een ritje door de bossen. Met een paar druppels regen komen we vlot aan in Austerlitz. De kinderen maken ook hier snel vriendjes/vriendinnetjes. Tja, en dan hadden we bedacht dat we hier maar één nachtje blijven … Gelukkig vinden ze op elk terrein wel weer wat kinderen waar ze lekker mee kunnen spelen.

Dinsdag 28 juli, Austerlitz – Schaijk
Vandaag één van de langere etappes van zo’n 60 km. Tussendoor hebben we meerdere pontjes voor de boeg om de Nederrijn, de Waal en de Maas over te steken. Elk pontje is een mooie onderbreking en daardoor lijkt de lengte mee te vallen. De mondkapjes hebben we bij de hand, alleen is het steeds weer zoeken in welke fietstas dat portemonneetje met muntgeld ook alweer zat.
De Brobbelbies in Schaijk hebben we nog niet eerder bezocht. Met overal om ons heen de geur van dennenappels wanen we ons midden in het bos. Hier zijn verschillende vuurplaatsen waar je als gezin gebruik van kan maken. Een heerlijk idee voor de volgende dag: eerst een mooie wandeling in de omgeving, en dan worstjes en hamburgers boven het vuur.

Donderdag 30 juli, Schaijk – Bladel
Opnieuw een pittige etappe. We fietsen onder de rook van Eindhoven, langs het vliegveld waar vliegverkeer weer langzaam op gang komt, en volgen het fietspad langs het Wilhelminakanaal. Onderweg genieten we van een heerlijk ijsje. Dat hebben we de afgelopen jaren wel geleerd van ‘t fietsen met ons gezin. Het gaat niet om het einddoel, maar om de weg ernaartoe. Dan maakt het niet uit of je om 4 uur of pas om 7 uur op je bestemming aankomt.
In Bladel is het niet druk en de tentjes die er staan, staan verscholen in het groen. Op loopafstand van het terrein is een speelbos. De kinderen vermaken zich prima. Als we de volgende dag alles inpakken, sturen we de kinderen alvast vooruit, zo kunnen ze nog even spelen voordat we onze reis vervolgen.

Vrijdag 31 juli, Bladel – Alphen-Chaam
Nog niet terug in Goes, maar geen NTKC-terreinen meer in ‘t vooruitzicht. Komende dagen hebben we afgesproken op een camping in Alphen-Chaam: onze buren hebben daar een seizoensplek. Na die paar nachtjes weten we weer waarom we lid zijn van de NTKC. We vinden het heerlijk om als gezin in een groene omgeving te zijn, rustige plekjes met een beetje leefruimte te hebben. Op deze camping zitten we dicht op de caravans, er is een campingbingo die tot middernacht doorgaat en ‘s nachts horen we een snurkende buurman. Alhoewel onze kinderen wel erg blij zijn met het zwembad en de gratis wifi.

Alphen-Chaam – Goes
Omdat we al enkele keren etappes van zo’n 60 km hadden gefietst die verrassend goed gingen, hebben we bedacht om de 95 kilometer naar huis in één keer te fietsen. De kinderen zijn enthousiast, zeker als we beloven dan bij thuiskomst langs de McDonalds te gaan. Met onderweg wat buitjes rijden we vrij gemakkelijk Zeeland weer binnen en komen we eind van de middag aan in Goes. Na twee fietsweken is het heerlijk om weer thuis te zijn.

Terug naar boven

Paula Verbeem, 18-25 juli 2020

Zaterdag 18 juli, zonnig, 28 graden
Met vier fietsen op het dak en de auto stijf vol rijden we Vrouwenparochie uit, op weg naar Haastrecht. Daar zetten we de meiden af bij ‘t kamp van de Jeugdsectie. We helpen ze nog met het opzetten van de tent, laden onze fietsbepakking en fietsen om half vijf weg. Het is zonnig en drukkend warm. Via knooppunten fietsen we door het mooie landschap. Onderweg komen we weinig andere fietsers tegen. Gelukkig staan er wel genoeg picknicktafels en dus pauzeren we voor een boterham en een beker wijn.
Bij Krimpen aan de Lek nemen we het pontje naar Kinderdijk. De vele molens zijn altijd weer een mooi gezicht. Als we bij Alblasserdam zijn raken we het pad kwijt en moeten we even improviseren. Precies op tijd arriveren we in Papendrecht voor ‘de waterbus’ naar Dordrecht. Langs mooie oude gebouwen fietsen we door naar de laatste oversteek. De schipper van de ‘Heen en Weerwolf’ vaart ons naar het eiland waar we komende drie nachten zullen verblijven: het NIVON-terrein ‘De Kleine Rug’.

Zondag 19 juli, zonnig, 23 graden
Vroeg in de ochtend laten we ons overzetten en fietsen door de stille, wonderschone, historische binnenstad van Dordrecht. Na koffie met taart op een terras aan de waterkant waar de enorme schepen langsvaren, gaan we naar het Nationaal Onderwijsmuseum. De expositie over ‘Nazipropaganda voor de jeugd 1933-1945’ laat zien hoe de (beeld-)cultuur en het onderwijs in lijn werd gebracht met de nationaalsocialistische ideologie van Hitler. Heel indrukwekkend!

Maandag 20 juli, zonnig en wolkje, 20 graden
Met een Canadese kano peddelen we rond drie uur richting de Biesbosch. Het wordt vloed dus kunnen we rustig aan doen. De Biesbosch is minder ruig dan verwacht en de bevers laten zich helaas ook niet zien. Op het terras van ‘Osteria Luca’ in Dordrecht eten we de lekkerste pizza ooit, en dat voor maar 10 euro per persoon!

Dinsdag 21 juli, zonnetje en wolkje, 21 graden
Om acht uur zijn we klaar voor vertrek. De fietstassen mogen we alvast in de ‘Heen en Weerwolf’ zetten, maar de schipper staat nog onder de douche. Nog niet eerder heeft hij kampeerders zo vroeg overgezet! In het zonnetje fietsen we door de Biesbosch weg. In Werkendam drinken we bij het plaatselijke hippe koffietentje koffie met superlekkere taart.
We fietsen verder, passeren het dorp van Dokter Tinus Woudrichem en bij Bakel nemen we het veer naar de noordzijde van de Waal. Vanaf daar nemen we de snelste route naar het ‘Kampeerbosje’ bij Leerdam waar we met vriendin Winnifred hebben afgesproken. De hele middag kletsen we bij in de zon en eten de Marokkaanse stoofschotel die Winnifred meebracht – heerlijk!

Woensdag 22 juli, zon
We blijven nog een nacht en maken een wandeling bij Heukelum. Jaren terug hebben we deze route gelopen met de Zwerfgroep.

Donderdag 23 juli, zon en wolkjes, 27 graden
Uitgezwaaid door Winnifred fietsen we om 9.45 weg. We pikken de Oeverlandroute (LF7) op richting ’s Hertogenbosch. Hier houden we een stop om het Jheronimus Bosch Art Center te bezoeken. De middeleeuwse kunstschilder Bosch had een zeer fantasierijke kijk op de hemel, maar vooral ook op de hel! Na dit museumbezoek nemen we de kortste route naar De Brobbelbies in Schaijk. De kampmeester licht ons uitgebreid in over de aanstaande verbouwingsplannen van het toiletgebouw en vertelt ook over de plaatselijke hangjeugd die tijdens de lockdown het kampeerterrein onveilig maakte. We doen een wasje en nemen een duik in de zwemplas ‘de Maashorst’. Pas na achten maken we het eten klaar: linzen, rijst, mais, haricots verts en zilveruitjes, als toetje kloppudding van Dr. Oetker.

Vrijdag 24 juli, zon, regen en wolken, 23 graden
Klokslag 10 uur verlaten we het terrein en fietsen we richting Arnhem waar we om 2 uur hebben afgesproken met Ibrich, mijn nicht. De brug over de Waal is magnifiek! Door werkzaamheden aan de brug mogen we onder de ijzeren boog, op het midden van de weg fietsen. Mede door het prachtige uitzicht was dit een reusachtige ervaring. Het snelfietspad tussen Nijmegen en Arnhem is een lekker breed en zeer vlak wegdek. De verlichting, ontworpen door Atelier Lek, is door de diverse kleuren (die je met een speciale app kunt kiezen) opvallend leuk. Na de koffie met gevulde koek en het uitwisselen van onze belevenissen gaan we rond half vier weer verder. Ibrich geeft ons wat routetips en daardoor fietsen we al snel de stad uit.
Het is altijd weer zoeken naar de toegangsweg van De Kooiberg, maar deze keer vond Arjan hem snel. Bij de ingang ontmoeten we Jeroen en Martine. Ook zij zijn op de fiets en als Arjan ze herkent blijkt dat we tijdens een werkweekend op De Hertenweide samen hebben gewerkt!
We zoeken een mooi hooggelegen veldje uit voor onze tent, drinken een kop thee en nemen heel dapper een koude douche terwijl het al vrijwel donker is. Ugchelen is mijn fijnste terrein: eenvoud, sprookjesachtig, verborgen waterpomp, prachtige omgeving.

Zaterdag 25 juli, regen, zon en wolken, 20 graden
Vandaag halen we de auto op, de tent laten we staan. Om half tien fietsen we het terrein af, tenminste … dat proberen we door het mulle zand. In een lage versnelling vinden we na een paar honderd meter het verharde fietspad. Over heide en door de bossen rijden we via Radio Kootwijk naar station Barneveld-Noord. Het begint te regenen als we in de trein naar Gouda stappen, en als we uitstappen wordt het droog en breekt de zon weer door. Wat een mazzel! Vanaf Gouda fietsen we in een half uurtje naar de auto in Haastrecht. De kinderen hebben hun kampeerspullen al in de auto achtergelaten en zijn nu bij hun tante voor een logeerpartij. Met de fietsen op het dak rijden we terug naar Ugchelen. ’s Avonds drinken we thee met Jeroen en Martine die ons vertellen dat ze tijdens hun fietsvakanties zwerfafval opruimen.
Plotseling horen we de boomtoppen hard ruisen, het lijkt of de wind opsteekt en als een golf over het bos heen rolt, maar dan merken we dat het harde regendruppels zijn! We vluchten onze tenten in. ’s Ochtends bij het ontbijt zien we dat afgelopen nacht een muis een gaatje in onze fietstas heeft geknaagd en aan ons brood heeft geknabbeld.

Zondag 26 juli, zon, wolkje en best warm
We pakken onze spullen in, maken met Jeroen en de kampmeester het toiletgebouw schoon en nemen afscheid. We laden de tassen in de auto en maken nog een korte wandeling. De heide komt al in bloei, mooi! De lunch eten we bij het picknickveld en daarna brengen we nog een bezoek aan het CODA-museum in Apeldoorn.
En dan zit het erop, we gaan de kinderen ophalen en rijden naar Utrecht.
Dit was de eerste keer dat we op meerdere terreinen twee of drie nachten zijn gebleven. Dat was best fijn. Hierdoor was er meer tijd om activiteiten te ondernemen en met vrienden bij te praten. Maar een weekje is wel te kort, jammer dat het alweer voorbij is!

Terug naar boven

Joost Janmaat en Reem Saouma, 23-27 juli 2020

Donderdag 23 juli
Deze zomer maken we een wereldreis per fiets door Nederland, via een paar van de mooiste terreintjes van de club. In de stromende regen, waar we allebei wel goed op gaan, lekker in de cocon van je capuchon waar de regen van buiten tegen aantikt, vertrekken we uit Amsterdam-Noord. Twee bakfietsen onder de kont, mét de Wesp van Erdmann Schmidt en verder alle overige rommel die je denkt nodig te hebben met twee kleine kinderen, want die gaan ook mee: Sary van 1 en Ramzi van 3 zitten allebei ingepakt in een regenjas en vuilniszak in hun voorzitje aan het stuur.
De route van Amsterdam naar Huizen volgt prachtig de oever van het Oer-IJ, de rivier die ooit bij Castricum de Noordzee instroomde. Je hoeft maar een beetje door je oogharen te gluren en de moerasdelta is nog gewoon zichtbaar. De rietlanden bij de Diemer Vijfhoek, die trouwens op de kaart zes hoeken heeft, de noordelijke grens van nieuwbouwwijk IJburg die precies de rand van de oergeul volgt. Het is een spectaculaire gedachte dat Amsterdam ecologisch gezien eigenlijk een soort van moeras is, met (door de mens gebouwde) bergen, rotsen en kliffen. Tijdens onze tocht zien we steeds weer de oerbewoners van deze biotoop: moerasvogels zoals het waterhoen en de meerkoet en rotsvogels als de kauw en torenvalk.
Op het clubterrein in Huizen vinden wij een lekker bosplekje en maken kamp, de kindjes kunnen meteen de zandbak in met de kindjes die er al zijn. Wat ligt dit terrein mooi, zo op de top van een ‘klif’ met prachtig uitzicht over wat eens het IJsselmeer was …

Zaterdag 25 juli
Twee dagen later klimmen we weer in het zadel voor de tocht naar Austerlitz. Het lijkt een tocht terug in de tijd met de keurig gemanicuurde nostalgie van het Gooische Matras. Oude huizen zijn tot in de puntjes gerestaureerd en nieuwe huizen in een soort historische stijl gebouwd. Lijkt me wel verwarrend wonen, in zo’n temporeel limbo. We fietsen door bossen die eigenlijk villawijken zijn en langs een soort openluchtmuseum van alle denkbare soorten hekwerk. Het valt ons op dat er een verband lijkt te bestaan tussen de hoogte van het hek en de diepte van iemands portemonnee. Daarnaast is dit stukje Nederland een fantastisch gebied voor plantkundigen met een fascinatie voor schaamgroen. Overal zien we bamboe, klimop, rododendron en conifeer: de vier tinten groen die het hele jaar meegaan. De biodiversiteitsmeter slaat gelukkig toch nog even positief uit als we een puberale gothic tegenkomen – een mooie zwarte bloem in deze zee van bloedrode en okergele broeken. Af en toe duiken we even het pad af en het bos in: tussen Huizen en Blaricum hield ik een paar seizoenen een aantal roofvogelnesten in de gaten, dus nu even kijken hoe de sperwer, haviken en buizerds het dit jaar hebben gedaan. Een jonge koekoek vliegt golvend over de akker.
Op Austerlitz blijkt ongeveer iedereen z’n klassieke tent van zolder te hebben gehaald, daar staan we met onze Wesp dus lekker tussen. Natuurlijk bezoeken we de Pyramide. Wat een ongelofelijk gegeven dat zo’n Egyptisch dodenmonument, via een Franse generaal, in de bossen van Nederland terecht is gekomen. En dan gaan we ook nog langs het Nationaal Militair Museum voor een ander icoon: een originele V2 langeafstandsraket; dé bom die half Europa in puin had moeten leggen. Ook is er een bemande V1, een bom waar dus een piloot inzat ...

Maandag 27 juli
Volgend doel is natuurkampeerterrein De Fransche Kamp in Bussum. De route over de zuidelijke zoom van de Utrechtse Heuvelrug is prachtig. We fietsen door een mozaïek van bos, stukjes akker, heide, zand en ruige velden. Nederland kent natuurlijk geen oernatuur meer, maar misschien komt dit stukje wel in de buurt van het halfopen landschap van 10.000 jaar geleden, toen grote grazers als onze eigen wolharige mammoet het bos zodanig vertrappelden en beknabbelden dat het een gevarieerd landschap moet zijn geweest.
Inmiddels is het heel warm geworden dus het vooruitzicht op pierenbadje én bar lokt. Eenmaal op De Fransche Kamp voelen we dat we hier niet gaan blijven. We mogen even in het pierenbad, iedereen krijgt een ijsje en dan zetten we koers naar Amsterdam. Door plassen en laagveen fietsen we door weer een ander landschap terug naar Amsterdam-Noord.

De conclusie van deze prachtige trip? De fietstocht leidt ons door heel veel verschillende soorten van landschap, ook al fietsen we niet meer dan 40 kilometer per dag. We gebruikten de ‘knooppuntenroute-app’, en dat is een echte vondst! Uren fietsten we zonder een weg over te hoeven steken. Het lijkt of je door een parallelle versie van Nederland trekt, autowegen zijn afwezig en nergens lijken mensen te wonen. Af en toe duikt de echte wereld op en wijst een bordje de weg naar een stad. Ondertussen glijd je door een landschap dat uit bossen, velden, heide en zandverstuivingen bestaat. Nederland is op z’n mooist vanaf een fietsknooppunt!

Tekst: Joost Janmaat, foto’s: Reem Saouma

Terug naar boven

Willem Rietveld, 7-22 augustus 2020

Met kleurcodes en reisadviezen die steeds weer veranderen lijkt het ons beter om de zomervakantie in eigen land door te brengen, en van de gelegenheid gebruik te maken om de terreinen te bezoeken die we in ons tweejarig lidmaatschap nog niet eerder hebben bezocht. We zijn nooit liefhebbers geweest van gedetailleerd plannen. Meestal fietsen we op de bonnefooi in een globale windrichting. Altijd vinden we wel ergens een plekje in het wild of op een camping. Het was dit jaar even puzzelen om route en reserveringen rond te krijgen. Maar uiteindelijk vertrekken we met 15 reserveringsbevestigingen en 1200 fietskilometers opgeslagen in mobiel en GPS. Het nieuwe gewoon, zeg maar. De fietsen worden afgestoft en met hier en daar een druppeltje olie zijn ze weer in prima conditie. Nu wij nog.

Vrijdag 7 augustus
Vanuit Lelystad gaat het richting Zorgvlied. Navigeren in Flevoland is niet echt moeilijk: na 20 km bocht naar links, na 15 km bij het stoplicht rechtsaf. Het eerste uur wordt zwijgend en piekerend doorgebracht, zijn we niets vergeten … tentstokken, brander, euh … reservebandjes … die heb jij toch? Na Kuinre wordt de omgeving afwisselender: Ossenzijl, Oldemarkt en natuurlijk de Weerribben met droomhuizen aan het water. Met behulp van Google zoeken we naar een winkel voor de nodige boodschappen. Na negentig kilometer komen we aan op De Hertenweide, het is 32 graden en niet alleen de fietsen zijn in prima conditie.

Zaterdag 8 augustus
Drenthe blijkt niet voor niets populair bij fietsers. Pittoreske dorpjes, mooie vergezichten en bossen, hier en daar licht glooiend terrein en de hunebedden. Vandaag fietsen we naar Vlagtwedde, vlak bij het historisch vestingdorp Bourtange in Groningen. De bedoeling was om Bourtange te bezichtigen, maar het is 35˚C en we kiezen voor een duik in het kanaal bij SVR mini-camping De T-tuin. De twee flessen ijskoude frisdrank waarmee de ‘buurvrouw’ komt aanzetten zijn heel welkom; de cola in onze fietstas nadert het kookpunt. De rest van de dag luieren we in de schaduw.

Zondag 9 augustus
Op naar Eenrum. Om de ergste hitte te mijden fietsen we al om zeven uur weg. De eerste uren is het heel stil. Via Sappemeer/Hoogezand naar de stad Groningen met de Grote Markt, de Martinitoren en vele historische gebouwen. Silvana kan het restaurant met de twee gouden bogen niet weerstaan en na het eten van iets waar ‘hamburger’ bijstaat, beginnen we aan het laatste stukje.

Maandag 10 augustus
Vandaag nog een klein stukje Groningen en dan zitten we in Friesland. Weer is het ruim 30˚C en dat maakt het fietsen door de stad Leeuwarden niet aangenamer. Dan via Franeker en leuke dorpjes en haventjes die allemaal op ‘um’ eindigen naar Pingjum – wie kent het niet – naar de SVR-camping De Nye Trye. Een echte aanrader. Behalve een vriendelijke, gastvrije ontvangst is er een gezellige theetuin in de boomgaard. Bovendien is er een ‘slecht-weer-ruimte’ met zithoek, houtkachel en keukentje. In Pingjum heb je volgens de dagbladpers één van de beste pizzeria’s van het land. Helaas is ‘Pizzeria Pingjum’ maandag en dinsdag gesloten, dus op het gasbrandertje staat weer het pannetje met pasta en sausje.

Dinsdag 11 augustus
Om half acht staan we in Kornwerderzand te wachten op de bus naar Den Oever. De Afsluitdijk, what’s in a name, blijkt in verband met werkzaamheden afgesloten voor wandelaars en fietsers. Gelukkig rijdt er vanaf kwart voor negen een gratis bus. Vanaf Petten fietsen we een mooie route door de duinen naar Limmen. Voor de eerste en tevens laatste keer deze tocht moeten we ons reserveringbewijs tonen.

Woensdag 12 augustus
Half zes in de ochtend staat de koffie al te pruttelen. Slapen bij een temperatuur van 24˚C gaat niet lukken. In onderbroek liggend op de slaapzak en de tent wagenwijd open was geen goed idee want ik ben lek gestoken. Na uren zweten en krabben ben ik er klaar mee. Jaloers kijk ik naar Silvana, die heerlijk heeft geslapen en nergens last van heeft gehad. Met lichte weemoed denk ik aan de horren die we thuis voor een klein kapitaal voor de ramen hebben laten plaatsen. Terwijl iedereen nog in diepe rust is, vertrekken we om zeven uur als een dief in de nacht richting Velsen-Noord. Daar nemen we de veerpont over het Noordzeekanaal en volgt er een mooie tocht door de duinen. Vroeg in de middag staat het tentje op De Haan.

Donderdag 13 augustus
Lekker kort ritje vandaag, slechts 53 km via Naaldwijk naar Ouddorp. Tot aan Brielle alleen maar bedrijventerreinen, kassen en andere bebouwing met de bijbehorende verkeersdrukte. Het is een hele verademing wanneer we Brielle achter ons laten en richting Haringvlietdam gaan. Door alle caravans waan je je op Het Essenbos toch een beetje op een gewone camping. Terwijl Silvana naar het strand gaat om haar broer met aanhang te ontmoeten, ga ik het toeristische maar toch gezellige Ouddorp bekijken. Later in de middag ga ook ik naar het strand voor een verkoelende duik in zee.

Vrijdag 14 augustus
Vandaag fietsen we over de Brouwersdam en de Zeelandbrug. Helaas veel zeemist en dus geen mooie vergezichten over het water. De boodschappen doen we in Ovezande en dan door naar Ellewoutsdijk waar het na alle drukte aan de kust heerlijk rustig is.

Zaterdag 15 augustus
Vroeg in de ochtend voel ik dat het weer een warme dag gaat worden. We fietsen de 80 kilometer naar de SVR-camping Schijvenaar bij Schijf. Onder vier moerbeien, omsingeld door campers en caravans, vinden we een plekje in de schaduw. In de avond komt een vriendin langs met een tas vol lekkere hapjes die we – zeer onbescheiden – naar binnen werken.

Zondag 16 augustus
Sinds we Ellewoutsdijk achter ons hebben gelaten fietsen we af en toe stukjes door België. Het is daar heel stil op straat en de mensen die we zien dragen mondkapjes. Op Bladel staat maar één gezinnetje. Later op de avond komt er nog een eenzame fietser bij. Wat een rust. Het sanitair gebouw is rijkelijk voorzien van spiegels, maar na 70 km fietsen in de verzengende hitte heb ik niet echt behoefte aan die confrontatie.

Maandag 17 augustus
De Brobbelbies is druk bezet. Laat in de middag valt er een lekker onweersbuitje en eindelijk koelt het af. ’s Avonds hebben we visite en halen we chinees. Natuurlijk geen extra bordjes en bestek dus dat wordt improviseren. De enorme hoeveelheid verpakkingsmateriaal is dan toch handig.

Dinsdag 18 augustus
Door het mooie Hanzestadje Doesburg, 95 km naar Lochem. Lekker windje in de rug dus dat ging vlot.

Woensdag 19 augustus
Langs het Twentekanaal, door het prachtige Twentse landschap naar Ootmarsum. Het stadje is een bezoek waard. Eindelijk blijft de thermometer steken onder de 30˚C. Op ’t Springendal is geen stroom om mobieltjes op te laden, maar het geeft niet want we hebben toch al geen netwerkontvangst. En de GPS laadt op aan het zonnepaneeltje.

Donderdag 20 augustus
Lekker uitgeslapen. Vandaag is het maar 42 km naar natuurkampeerterrein Twilhaar bij Nijverdal. Mooi terrein waar ook veel NTKC leden zich thuis zullen voelen. Voor wandelaars en fietsers zijn er twee schuilhutjes naar Scandinavisch model waar je beschut kunt zitten en koken. De volgende ochtend maken we hier dankbaar gebruik van: voor het eerst tijdens deze tocht worden we wakker van de regen die op de tent klettert.

Vrijdag 21 augustus
In de regen gaan we op weg, maar na een half uurtje kan de regenkleding alweer uit en wordt het weer zonnig en warm. In de middag brengen we wat tijd door in het gezellige centrum van Kampen. En dan zijn we bij Roggebot. Het voelt een beetje als thuis. Het terrein ligt slechts 30 km van Lelystad en we kamperen hier regelmatig. ’s Avonds geen pasta maar een lekkere pannenkoek in het naastgelegen Kabouterbos.

Zaterdag 22 augustus
Met fikse tegenwind fietsen we nog een klein stukje door de polder. Twee weken later en met bijna 1200 km in de benen, zitten we weer thuis aan de koffie.

Terug naar boven

Meer over fietskamperen

Gepubliceerd op zaterdag 2 april 2011

« De Slufter in zomerstand en: kampmeesterrooster compleet voor juni en juli - Eenpitter: Chili con Candy »