Het weer was koel, met een bolle wind die we zaterdag gelukkig merendeels mee hadden op weg naar de Blauwe Stad in Noordoost Groningen. We namen onder andere het mooie, smalle paadje met de gedichten bij Tinallinge. Bij de Blauwe Stad kampeerden we op een schiereiland: Meerland, op een prettige camping, die tevens een koffiehoek had, een zogenaamd Rustpunt voor trekkers. De dag erop was het nog steeds koel, met een miezerregentje in de loop van de ochtend. We fietsten langs Nieuw-Statenzijl, langs de rand van de Dollard, naar het leuke havenplaatsje Ditzum. Daar vandaan ging een veerbootje (foto: Anke Brinkman), over de Eems, naar Petkum.
Vanaf Petkum, met regen en wind tegen en weinig schuilmogelijkheden naar Grosses Meer, waar de zon gelukkig weer begon te schijnen. Tja, soms zit het tegen, soms zit het mee. Maar de fietsers én de twee hondjes van Margreet (foto: Anke Brinkman) waren goed ingepakt en later droogt alles wel weer.
Vandaar uit verder noordwaarts en weer tegen de wind in naar het plaatsje Harlesiel aan de Waddenzee. Het was ook koud, brrrr….die harde noorderwind. Vrolijke strandstoelen fluisterden zachtjes hun zomerdromen, maar zover was het nog niet. We moesten buitendijks staan en na enig overleg mochten we achter een laag dijkje kamperen en deels op het hondenveld.
In Harlesiel zouden we onze rustdag hebben, maar we besloten, nagenoeg unaniem, dat we liever nog een dag doorfietsten, naar een camping aan de Königssee. Kamperen aan een meer en zie, daar werd het dan toch opeens zomer! Heerlijk om te zwemmen, terwijl de fietsbroeken en shirts wapperden aan vele waslijntjes. Een lekkere rustdag. Vanaf toen bleef het zomers.
Nóg een keer kamperen aan een mooi meer, de Waldsee, 
op een kampeerterrein NTKC-oude stijl, met alleen een koude buitendouche (foto: Anna van Duin). Ging goed hoor. Onderweg veel groen en afwisselende landschappen. Slaperige dorpjes, bos, veen- en moerasgebieden. Opmerkelijk onder andere: een vrouw op voettocht met ezel en, vanuit een vogelkijkhut, een broedend paartje roodhalsfuten.
Kanalen met zwartig uitziend water en bruine glooiende oevers. Eentje zelfs twee meter dieper vlak naast het fietspad, heel avontuurlijk. Een verrassing vond ik, op de terugweg, de Pekela’s qua architectuur. Daar heeft rijkdom gezeten.
Het was een mooie, waterrijke tocht. Fantastisch uitgezocht en georganiseerd door Hennie en Wies, Anke en Laurens. En gezellig afgesloten met koken-in-de-kring op Zorgvlied.
Anna van Duin
PS. Wie gaat de KFT 2019 organiseren? Het organisatiecomité 2018 kan het je aanbevelen! Misschien wel wat werk, maar ook veel plezier!
Log in met je NTKC account om de reacties te lezen, en zelf een reactie achter te laten.
« Pinbetalen op de terreinen - Gezocht: kampmeester(s) voor Texel voor 18-25 augustus! UPDATE »