De eerste activiteit van het Wadweekend was een wandeling met de boswachter Hans Gartner in het Nationaal park Lauwersmeer. Met een groep van 15 personen begonnen we te lopen vanaf de SBB camping de Pomp. De tocht ging naar de uitkijkheuvel in de zuidwesthoek van het meer. Vanaf die heuvel wordt vaak de zeearend gezien. Hans vertelde van alles en liet ook zien hoe in dit gebied de vegetatie zich heeft ontwikkeld sinds de afsluiting van de Lauwerszee in 1969. Onder de aanwezigen was ook Fred Bos, een oud HB-lid Groen en daardoor lag de focus niet alleen op de vogels maar ook op de bijzondere planten in het gebied. Zo zagen we o.a. de brede orchis, het kamgras en glanshaver.
Op de uitkijkheuvel aangeland, zagen we al snel in een boom een van de zeearenden die hier sinds een jaar of 5 broeden. Het was wel in de verte, maar goed genoeg om te begrijpen waar de bijnaam ‘vliegende deur’ vandaan komt! En later ook een tweede. Hans Gartner vertelde dat hij had meegeholpen om de 2 jonge zeearenden te ringen. Vlakbij werd een kiekendief gespot en we kregen uitleg hoe we het verschil konden zien tussen de bruine, de blauwe en de grauwe kiekendief . Van heel dichtbij zagen we de bruine kiekendief waarvan de man in de loop der jaren steeds grijzer wordt (net als een mensenman..). Alle drie soorten komen voor in dit gebied. Ook landde vlakbij een lepelaar en hoorden we een wielewaal. Hans liet ook sporen van een otter zien en vertelde dat de uitwerpselen naar jasmijnthee ruiken. Dus als je NTKC-ers op de knieën aan uitwerpselen ziet ruiken, dan is dat om vast te stellen van welk dier ze afkomstig zijn.
Zondag trokken we van Eenrum naar Holwerd om daarvandaan de oversteek naar Ameland te maken. De omstandigheden waren uitstekend, zonnig maar dankzij de frisse wind niet te warm. Nog voor de gids iets had verteld over de route, was het eerste been mét gloednieuwe hoge gymschoen al tot over de enkel in het slik weggezakt – een voorproefje van wat er daarna gebeurde. Het was stevig aanpoten en soms tot de knieën wegzakken in het slik. Dan had je ook echt een handje van een clubgenoot nodig om er uit te komen. Ook het stuk waar het water tot je knieën kwam, was pittig. De paar geulen die we over moesten steken, vielen mee want het water kwam slechts tot je navel. Toen de mosselbanken, nog 150 meter slik, de geul van het wantij en daarna over stevige zandbanken naar de kust. Voor sommigen klinkt het misschien niet erg aantrekkelijk maar wij vonden het een geweldige ervaring! Het wad is een unieke plaats waar het water de baas is en volledig bepaalt wat er gebeurt. Heel bijzonder om daar een aantal uren onderdeel van te zijn.
Bij terugkomst in Eenrum stond voor alle deelnemers al een prima maaltijd klaar, met een glaasje wijn om te proosten op een zeer geslaagde dag. Die ging trouwens nog een tijd door, want bij het kampvuur was het érg gezellig.
Een prima en bijzonder weekend dus, dankzij Harm Migchels en Werry en Tini Jonker.
Volgend jaar weer, dan misschien de wad-struintocht!
Met dank aan Nienke Onkenhout en Werry voor het verslag.
Log in met je NTKC account om de reacties te lezen, en zelf een reactie achter te laten.
« Koken op petroleum en/of lampolie - Club zichtbaarder maken bij overheid »