Tussen de uitgestrekte, nu nog grijze, aardappelvelden blijken zowaar enige relicten van een kleinschalig landschap overgebleven te zijn, waar het over het algemeen goed toeven is. Ondanks de hitte en het feit dat het de eerste dag is, belanden wij 's middags in een paradijselijk landgoedje van twee aardige heren met een bijzondere floristische hobby: in een enorme kas staan tropische bomen en planten en het kampterrein bevindt zich in een soort boomgaard vol met bloesems en aparte bomen. Weinig aardappels te bekennen, maar een hoop possibilities!
De daarop volgende dagen verlopen in genoeglijk gezelschap van grote hitte, blaren, vele kiekendieven, ijsvogels, kleine zilverreiger, zeehonden, gevonden paraplu's, weinig horeca en brandende boomgaarden. Tot mijn ontzetting ook Zwervers die nog niet zelfstandig kunnen kamperen: zij kennen de possibilities van hun brander niet! Maar nooit te oud om te leren en met behulp van onze ‘materialenman’ komt alles toch nog goed.
Ik was ooit op een zaterdagavond naar Arnemuiden gereisd om de beroemde klok uit dat lied te bewonderen. De overweldigende stilte en geslotenheid van alle huizen deden mij terstond met de eerstvolgende trein weer wegvluchten.
De geslotenheid van alle theetuinen en alle Zeeuwen op de laatste zondag van deze tocht deden mij erg denken aan dié vlucht, toen wij de trein huiswaarts namen na een lang weekend met het mooiste weer van de wereld; wat een possibilities.........
Rest mij nog een groot woord van dank aan Frans en Mieke voor de mooie tocht en een moment van respect voor onze 'Mater Familias' Lilly die haar hand niet omdraaide voor een ommetje van 50 kilometer op de fiets.
Martin van Amstel
Log in met je NTKC account om de reacties te lezen, en zelf een reactie achter te laten.
« Dankbaar werk - Welkom aan de nieuwe Jonge Hoofdleden 2016 »