‘Organiseer je dit jaar weer de kanotocht?’ Die vraag kwam van het bestuur van de afdeling Kennemerland. In 2022 had ik dat namelijk ook gedaan.*
Ondanks het mooie weersvooruitzicht leek de animo vanuit de NTKC niet groot, totdat ik uit Alkmaar een aanmelding kreeg. De vrienden Reinhout en Sander willen met hun 3 kinderen meevaren. Samen met m’n vrienden Ingmar & Marieke (Tuitjenhorn), Eric & Saskia (Apeldoorn), Bartel (Rijsenhout), Wim (Warmenhuizen) en Arjan uit Grootebroek (NTKC-lid die zich ook nog aansloot) gingen we 14-15 september kamperen in Graft. Het werd 2 dagen genieten van de natuur en de lol met elkaar.
Het mooie Eilandspolder natuurgebied ken ik goed van de kano- en schaatstochten. Weilanden in een veenlandschap omgeven door slootjes en plassen. We varen de route uit het boek ‘Kanoparadijs Nederland’: ‘Links de Schermer keurig rechte hoeken met al even strakke wegen en waterlijnen. Rechts de Beemster, die net zo geometrisch rechtlijnig is afgebakend. Daartussen het oude land Eilandspolder, die door de chaotische structuur van slootjes in alles het tegendeel is van wat er omheen ligt…’.
Mijn zware taak om dit weekend te organiseren zat er bijna op. ‘Luitjes in de uitnodiging staat 10 uur vertrekken, maar dat moet je ruim zien…’. Ik denk er makkelijk van af te zijn, mooi niet: ‘Heb je geen last van wedstrijdstress Cor?’, zegt Ingmar met een grijns. In vroeger tijden deden we samen in hetzelfde weekend het EK-roeifietsen. ’s Morgens was dan na de deelnemersmeeting het criterium. Bartel beaamt: ‘Tijd is tijd Cor, dus tien uur starten!’. Reinhout & Sander en de kids varen al, wij een half uurtje later en we komen elkaar later weer tegen.
Er heerst een ontspannen kanosfeertje. Het zonnetje schijnt en het is bijna windstil: het grote genieten is begonnen. De 20 kilometer-route uit het boek wordt een makkie. In Schermerhorn strekken we de benen. Een broodje bij de picknickbank en een bezoek aan het kleinste huisje (Eén van de laatste tuindershuisjes. Als opa Cornelis Konijn in 1987 sterft, erft zijn dochter Immetje het huisje. De erven verkopen het huisje aan de gemeente en daarna kwijnt het al snel weg. De dorpsraad zorgt ervoor dat het huisje is behouden).
Hierna varen we lands west/zuid, zien de drie poldermolens en de beeldentuin van Nic Jonk en vergapen ons aan mooie huizen en achtertuinen in Grootschermer. In Noordeinde zien we een geweldig terras. Een stel zit lekker te bieren ‘Je doet jezelf tekort als je de Noordender Natte niet geproefd heb’. De meesten gaan voor koffie, maar bierkenners (Bartel en ik) weten wel beter, wij gaan aan de Natte!
Teruggekomen bij de camping zijn we hongerig geworden. Het idee van Erik & Saskia om ‘pizza te gaan eten’ wordt door drie andere fastfoodliefhebbers gevolgd, de rest gaat zelf kokkerellen. Ik mag mijn specialiteit pannenkoekenbakken weer demonstreren. Het valt in de smaak, de geplande bonenschotel wordt pas de dag erop opgegeten. ’s Avonds bij de picknickbank, na wat slokjes rokerige whiskey, gaan we een rondje muzieken, waarna ik ontdek dat het ’s nachts toch wel frisjes is…
Zondag wordt het kanoplezier herhaald. Het doel is dit keer het terras van Driehuizen. Rond het middaguur zijn we er en pakken één van de laatste tafeltjes. De Texelse Skuumkoppe was voor mij, de rest ging voor het gewone drink- en eetwerk. Na de bitterballen namen we afscheid van Ingmar & Marieke. Wij met z’n drietjes gingen nog even rondje De Rijp met als topafsluiting natuurlijk de bonenschotel!
*lees ook het verslag van de kanotocht in 2022: Waterland kanoweekend viel niet in het water – Cor op Pad
Log in met je NTKC account om de reacties te lezen, en zelf een reactie achter te laten.