Zo ontmoette ik Welmoed bij veel kampeerevenementen. In het verleden waren er ook de tochten met 'Annie en André'. Altijd dezelfde route, altijd hetzelfde programma en altijd leuk. Daarnaast mocht ik Welmoed vaak vergezellen bij tochten die we dan zelf organiseerden. Ik kijk terug op mooie kampeertrektochten en wandelingen door Nederland.
Welmoed was een echte kampeerder. Heel precies in wat je minimaal nodig hebt en verstandig met eten en drinken. Hoewel, het borreluurtje hoorde bij het vaste ritueel. Gezellige dagen waren het. Veel fietskampeertrektochten en wandelingen maakten we. Ook zoektochten naar watermolens, een liefhebberij van Welmoed. Ik was dan trots dat we het gevonden hadden en Welmoed teleurgesteld als die watermolen niet meer in de oorspronkelijke staat was. Zo was er eens een huis omheen gebouwd, de watermolen stond in de keuken.
Later, de jaren telden en de trektochten op de fiets werden te zwaar, gingen we ook samen met de caravan op pad. Zo stonden we op De Heerkuil in de sneeuw. Ze heeft daar zo van genoten dat ze er een gedicht over schreef. Dit is een van haar gedichten gepubliceerd in Buitenspoor van juni 2011, in het kader van de estafettecolumns op weg naar het 100-jarig jubileum van de NTKC.
Het heeft vannacht gesneeuwd
en het is november
in ’t Limburgs heuvelland
Dat is niet zo bijzonder,
maar daarin wakker worden
in een kamer op twee wielen
van amper twee bij drie
dat is een wonder.
De laatste keer dat ik met Welmoed wandelde is nog niet zo lang geleden. In Amsterdam van huis uit naar het Amsterdamse Bos, met de boot over de Nieuwe Meer en weer terugwandelen naar de Lomanstraat. We hadden nog plannen. Het is er niet meer van gekomen. Jammer. De mooie herinneringen blijven.
Guus Janssen
Log in met je NTKC account om de reacties te lezen, en zelf een reactie achter te laten.
« De Heerkuil tijdens het november werkweekend - Gooi en Vechtstreek mist veel e-mailadressen »