Dat is niet alleen een groot voordeel bij de onontkoombare saaie stukken in een langere tocht, het maakt het vinden van slaapplaatsen en proviand ook een stuk eenvoudiger. Al mis ik de stille kampeerplekjes in het midden van niets waar je alleen wandelend terechtkomt nog weleens.
Mijn lief en ik combineren lange tochten (soms meerdere maanden) in het buitenland met weekendtrips in Nederland. Graag slapen we dan op NTKC-terreintjes. Het was zelfs een van de redenen om lid te worden.
Het plannen van die routes is een gezamenlijke inspanning: mijn lief definieert de randvoorwaarden (de plekken die ze wil bezoeken, hoe steil, hoe lang, hoe afwisselend, ze is er vrij precies in) en ik puzzel dan, geholpen door papieren kaarten, Google Maps en soms een routegidsje, een etappeschema in elkaar. Waar we ons vervolgens nooit aan houden.
Er moet immers altijd ruimte en tijd zijn voor het onverwachte. Fietsen is voor ons geen sportieve prestatie, maar een manier om een land en de mensen erin te ondergaan. En het weer.
Log in met je NTKC account om de reacties te lezen, en zelf een reactie achter te laten.
« Wandelen na de ALV - Medewerkers gezocht voor Buitenkinderen »